roztwór — m IV, D. roztwórtworu, Ms. roztwórtworze; lm M. roztwórtwory «ciało stałe rozpuszczone w cieczy lub ciecz rozprowadzona inną cieczą; w chemii: jednorodna mieszanina dwóch lub więcej substancji tworząca jedną fazę, występująca w różnych stanach… … Słownik języka polskiego
hipertoniczny — przym. od hipertonia ∆ biol. Roztwór hipertoniczny «roztwór o większym ciśnieniu osmotycznym niż roztwór porównywany» … Słownik języka polskiego
hipotoniczny — przym. od hipotonia ∆ biol. Roztwór hipotoniczny «roztwór o niższym ciśnieniu osmotycznym niż roztwór porównywany» … Słownik języka polskiego
izoosmotyczny — ∆ fiz. Roztwór izoosmotyczny «roztwór o ciśnieniu osmotycznym równym ciśnieniu roztworu porównywanego; roztwór izotoniczny» … Słownik języka polskiego
izotoniczny — 1. fiz. chem. «mający ciśnienie jednakowe z ciśnieniem porównywanym» ∆ Roztwór izotoniczny «roztwór o ciśnieniu osmotycznym równym ciśnieniu roztworu porównywanego; roztwór izoosmotyczny» 2. jęz. «mający jednakową liczbę akcentów» ∆ Wiersz… … Słownik języka polskiego
kwas — m IV, D. u, Ms. kwassie; lm M. y 1. «substancja kwaśna; kwaśny smak; kojarzący się z tym smakiem zapach» Kwas kapuściany, naturalny. Czuć kwas. Czuć kwasem. ∆ Kwas chlebowy «musujący napój chłodzący przyrządzony z osłodzonej wody z dodatkiem… … Słownik języka polskiego
stężyć — dk VIb, stężyćżę, stężyćżysz, stęż, stężyćżył, stężyćżony stężać ndk I, stężyćam, stężyćasz, stężyćają, stężyćaj, stężyćał, stężyćany «zagęścić, zgęścić coś, zwłaszcza roztwór przez zmniejszenie ilości rozpuszczalnika; doprowadzić ciało płynne do … Słownik języka polskiego
brzeczka — ż III, CMs. brzeczkaczce; lm D. brzeczkaczek «wodny roztwór składników wyekstrahowanych ze słodu piwowarskiego, uzyskany w procesie produkcji piwa podczas zacierania słodu (z dodatkiem lub bez dodatku chmielu)» ∆ techn. Brzeczka garbarska «wodny… … Słownik języka polskiego
buforowy — przym. od bufor ∆ Państwo buforowe «potoczne określenie państwa, zwykle niewielkiego, słabego pod względem politycznym i wojskowym, położonego pomiędzy państwami silnymi lub sferami ich wpływów i spełniającego na skutek tego rolę buforu między… … Słownik języka polskiego
esencja — ż I, DCMs. esencjacji; lm D. esencjacji (esencjacyj) 1. «wyciąg (ekstrakt) z roślin aromatycznych; roztwór, najczęściej alkoholowy, naturalnych lub syntetycznych substancji zapachowych i smakowych, używany do aromatyzowania wyrobów cukierniczych … Słownik języka polskiego
